Engelse en Italiaanse naam. Vermoedelijk verzonnen door Felice Romani, de librettist van de opera 'Norma' van Bellini (1831). Er bestaat ook een Latijns woord norma 'richtsnoer, maatstaf', maar er is geen bewijs dat dit de oorsprong van de naam is (Hanks & Hodges). De naam is vooral populair in Schotland, waar het waarschijnlijk als een vrouwelijke vorm van Norman wordt beschouwd (Dunkling & Gosling).
De voornaam 'Norma' is een meisjes-/vrouwennaam.